Rüyalar...
Rüyalarım canlanıp hayatta bana eşlik eden yol arkadaşlarım oluyorlar. Kimseye farkettirmeden soyutluktan somutluğa geçirecek özel bir giysi giydiriyorum onlara. Sadece benim anlayabileceğim. Uzun süre benimle dolaşıyorlar. Bol kavşaklı hayatta nereye döneceğimi birlikte belirliyoruz. Bir de kalbime hitap ediyorlarsa, uzun süre sırıtıyorum onları anımsayarak. Otobüste kulağımda müzik, kafam camda yanımda rüyalarım:)
Bazen hayat, Murphy amcayı yalancı çıkartmamak için hiç uyanmadığım saatlerde uyandırıp beni ayırıyor rüyamdan. Hemen kafamı yastığa gömüp sıkıca kapatıyorum gözlerimi. Geri dönüş olmalı...! döndüğüm de oluyor:)
Bilimsel olarak tam olarak açıklanamayan bu gizemli dostlarım, rüyalarım, burada gerçek olurlar mı bilmem ama gerçekleşmeyenleri öldükten sonraki sonsuzluğun derinliğinde bulunduğum anlara saklıyorum ben. Tıpkı biriktirdiğim hayallerim gibi. zaten aslında uzaktan akraba onlar... İkisinin de atası KALBİM:)
ve rüyalar doğar bu aşktan, kalpleri ısıtan...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder